Zo. Sleutel van de leaseauto, laptop en mobiele telefoon zijn binnen. Mijn bul aan de universiteit heb ik kort geleden opgehaald en ik sta op het punt te beginnen aan een traineeship bij een gerenommeerd adviesbureau. Vol idealen en met hoge verwachtingen. Laat maar komen die eerste opdracht. Tijd om impact te maken en oplossingen te bedenken die écht helpen. Want dat het beter kan ziet toch iedereen?

Dat was toen…
Elf jaar later neem ik – veel ervaringen rijker en een paar illusies armer – deel aan een bijeenkomst over hoe Millenials zichzelf kunnen ontwikkelen in hun carrière en welke rol daarin is weggelegd voor opleiders en werkgevers. Ik krijg de vraag  hoe Millenials zich beter kunnen voorbereiden op hun carrière. Lastige vraag, want hoe bereid je jezelf voor op een situatie die je nog niet kent? Aan de andere kant, ooit stond ik in dezelfde schoenen. Bij deze daarom een viertal tips.

1. Je bent niet uniek
Veel millenials zetten vol zelfvertrouwen hun eerste stap op de arbeidsmarkt. En waarom ook niet? Recent hebben ze een prestatie van jewelste geleverd door hun Hbo- of Universitaire diploma te halen. En daarvoor hebben ze zich mogen verheugen op de liefdevolle aandacht van hun ouders. Dus zijn ze er klaar voor zich te onderscheiden en impact te maken. Waarom zou iemand met hun kwaliteiten immers niet binnen twee jaar manager kunnen worden?

Zo begon ik ook. Cum laude afgestuurd, bestempeld als high-potential en binnengehaald om het bedrijf te verjongen. Een zwaar assessment overleefd, waarbij ik honderden andere kandidaten achter me heb gelaten. Vanzelfsprekend toch, dat ik impact zou maken? Tegelijkertijd: ik kwam wel in een klasje met 12 andere high-potentials terecht. Wij waren al het derde klasje. Na ons volgden er nog vele. Wist je dat 80% van de mensen denkt dat ze bij de beste 20% van de mensen hoort? Ik weet dat dit voor jou en mij ook echt zo is. Maar wel sneu voor die 60%, toch? De functie van manager heb ik trouwens nooit bereikt…

images2. Zoek een mentor
Het werkende leven verschilt behoorlijk van het leven als student. Dan kan het helpen als je iemand hebt die je wegwijs maakt. Ga daarom op zoek naar een mentor of een coach. Maar bedenk goed wie je als voorbeeld wil hebben. Je kunt bijvoorbeeld kijken naar mensen die succesvol zijn binnen het bedrijf. Bij mijn adviesbureau telde je niet echt mee als je onder de 60 uur per week werkte en niet minstens één keer was gescheiden. Als je ook nog een hartinfarct had gehad was je helemaal het mannetje. Niet echt hoe ik het leven voor me zag. Zoek daarom iemand die het lukt om werk en privé op een goede manier te combineren. Die succesvol, gezond en gelukkig is.

3. Ga lekker spelen
De meeste mensen hebben na hun afstuderen nog ruim veertig jaar te werken. Je kunt er voor kiezen heel hard je best te doen om zo snel mogelijk het perfecte plaatje te bereiken. Of je kunt er voor kiezen de eerste jaren te gebruiken om te experimenteren en te leren. Ik raad je het laatste aan. Uit onderzoek (Carol Dweck) blijkt namelijk dat mensen met een ‘fixed mindset’, mensen die het perfecte nastreven, zich minder ontwikkelen en minder gelukkig zijn dan mensen met een ‘groeimindset’. Mensen die geloven dat verandering en groei mogelijk is, proberen meer dingen uit, leren meer en zijn daardoor gelukkiger. Lekker spelen dus.

4. Houdt vast aan je idealen
44155_idealenHet zou kunnen dat je merkt dat de uitspraak dat het bedrijf niet tot doel heeft om winst te maken toch niet klopt. Je wordt immers alleen maar gestuurd op je declarabele uren. Of dat de uitspraak dat het bedrijf wil verjongen vooral betekent dat je een ‘mini-me’ van de huidige leidinggevenden moet worden. Wat dan?

Er zijn altijd drie opties. Eén: je probeert het te veranderen. Dus ga je net als ik het gesprek aan. Tot blijkt dat de leidinggevenden op een hele andere manier tegen de dingen aankijken dan jij. En jij niet in staat bent ze van gedachten te laten veranderen. Da’s balen. Vervolgens probeerde ik optie twee: aanpassen. Maar dat hield ik niet lang vol. Ik kon me niet verbinden aan een organisatie wiens doelen niet de mijne waren. Dus restte enkel nog de derde optie: wegwezen! Natuurlijk is het nooit verkeerd om je idealen aan een kleine reality check te onderwerpen. Maar je idealen loslaten en je vastleggen op iets waar je niet gelukkig van wordt, daar ben je echt veel te jong voor.

Meer weten of mijn eerste stappen op de arbeidsmarkt? Stuur me gerust een berichtje via LinkedIn of via de facebookpagina van De Zinzoeker (www.facebook.com/dezinzoeker).

%d bloggers liken dit: