Stel, je bent nog geen 30 jaar, een echte millenial dus, en je bent net lijsttrekker geworden van een sociale en milieubewuste politieke partij. Vervolgens bezorg je jouw partij bij het hoogste aantal Tweede Kamerzetels ooit. Je wordt door het ‘motorblok’ van VVD, CDA en D66 uitgenodigd voor de kabinetsformatie en gaat serieus met ze in gesprek. Na veel wikken en wegen besluit je de formatie te laten klappen omdat je het principieel oneens bent met het voorstel voor de aanpak van opvang van vluchtelingen in de regio, niet bepaald een populair en sexy onderwerp gezien alle rellen van de afgelopen jaren. Vervolgens krijg je een shitload kritiek over je heen. Terecht of onterecht?

Weinig steun voor Jesse Klaver
Volkomen terecht, stellen bijna alle traditionele politici en de media. “Ongelooflijk en onbegrijpelijk” verzuchtte Mark Rutte. “Absurd” zei Alexander Pechtold. Volgens Lodewijk Asscher was er “helemaal niets mis met de migratieafspraken”.  Ook de media lustten er wel pap van. “Getuigenispolitiek” zei het NRC. De Telegraaf kwam met een artikel waarin Vluchtelingenwerk Nederland aangaf het migratieplan ‘best een goed plan te vinden’ maar vergat er voor het gemak bij te zetten dat Vluchtelingenwerk het alleen op papier een goed plan vond en erg ontevreden is over de uitvoering van dat plan. En volgens een peiling van RTL-nieuws zou de achterban van GroenLinks woest zijn.

Een humanitaire ramp
Slechts één keer las ik over steun aan Jesse Klaver, afkomstig van De Correspondent, een online nieuwsplatform dat tot doel heeft om de wereld van meer context te voorzien. De Correspondent onderzocht hoe de opvang in de regio, de zogenaamde Turkijedeal, er nu echt uit ziet. Wat blijkt? Het is een drama. In plaats van dat Syrische kinderen, zoals afgesproken, onderwijs krijgen, werken ze in fabrieken. Duizenden mensen leven ‘in hoopjes op elkaar’. Er is ‘een epidemie van seksueel misbruik uitgebroken’ en ‘de een na de ander zakt weg in een depressie’. Het voorstel in de kabinetsformatie was om met een aantal Noord-Afrikaanse landen nog meer van dit soort deals te sluiten, landen die nog veel chaotischer en onveiliger zijn dan Turkije.

VerkenningGeneratiekloof
Een veelgehoord kritiekpunt is dat Jesse Klaver dan wellicht niet zijn zin kreeg op het punt van de vluchtelingendeal, maar dat hij nu ook de kans laat liggen verandering te realiseren op andere punten waar GroenLinks voor staat, zoals het milieu. Een mooi voorbeeld van de klassieke strijd tussen principisten en pragmatisten. Waar de eerste zich laten leiden door hun principes, zijn de laatsten verantwoordelijke vakmensen die in de eerste plaats oog hebben voor de resultaten.

Maar misschien is hier ook wel sprake van een generatiekloof. Niet geheel toevallig is Jesse Klaver een millenial en is ook De Correspondent een medium waar veel millenials bij betrokken zijn. Voor de meeste millenials is het belangrijk is om een hoger doel na te streven, want we willen bijdragen aan een betere wereld. Voor de traditionele pragmatische politici lijkt het – hoewel ze de mond vol hebben van principes – belangrijker hoe hoog de economische groei is en hoe ze er voor staan in de politieke peilingen

Principes en politiek
De afgelopen verkiezingen heb ik op Jesse Klaver gestemd. Nadat hij de kabinetsformatie heeft laten klappen ben ik daar alleen nog maar blijer mee, en wel om twee redenen. De eerste reden is dat hij hiermee laat zien dat het mogelijk is om je in de politiek te laten leiden door je principes. Dat er meer is dan de – vaak teleurstellende – pragmatische houding van de PVDA, CDA, VVD en D66 van de afgelopen decennia. Hij laat zien dat daar een andere weg vandaan is dan die wordt geboden door partijen die het gebrek aan principes aangrijpen om te zeggen dat het allemaal anders moet, zoals de PVV en Donald Trump in Amerika.

Een kordate levenshouding bevordert geluk
De tweede reden heeft alles te maken met onze massale zoektocht naar geluk. In eerdere blogs (bijvoorbeeld deze) schreef ik al dat geluk pas kan ontstaan als we aandachtig toewerken naar een hoger doel, als we er naar streven onze eigen set van principes in de wereld te zetten. Dat is – en het handelen van Jesse Klaver laat dat heel duidelijk zien – niet altijd makkelijk. Het vraagt een kordate levenshouding; dat je ondanks alle weerstand die je onderweg tegen komt vastberaden toewerkt naar je doel. Geluk ontstaat niet vanzelf. Soms is dat héél hard werken.

covey-2-1

Een maatschappelijke beweging
Jesse Klaver wil niet alleen maar een politiek leider zijn, hij wil een maatschappelijke beweging starten die aansluit bij de verlangens een dromen van mensen. Wat mij betreft een uitstekend idee, want dat is waar jouw en mijn geluk begint. Ik beweeg met Jesse mee. Jij ook?

Wil jij ook deel uitmaken van deze beweging, maar heb je jouw kern van principes nog niet helder? Of vind het moeilijk weerstand te bieden aan alles wat je afleidt van je principes? Neem dan gerust contact op door een reactie op deze blog achter te laten. Of stuur een mail naar info@dezinzoeker.nl.

%d bloggers liken dit: